Peninsula (Schiereiland langs de baai)

Dinsdag 17 februari, vandaag wordt het een mooie warme dag, dus we besluiten langs de kust te gaan. De kust van de baai wel te verstaan want de Atlantic coast staat later deze vakantie nog op de planning, maar daar moeten we meer dagen voor uittrekken met tussentijds een slaapplek. Nu dus het Peninsula (schiereiland) richting Port Sea. We rijden hier in Montrose weg langs de Cardinia. We komen aanrijden en hup er springt zomaar een flinke kangoeroe voor de auto. Echt zoals je in Nederland moet remmen voor een poes of zo. In de ankers dus en snel een foto maken. Het exemplaar maakte niet eens haast. We vervolgen onze tocht met het eerste mooie uitzichtpunt bij Flinders. Ook hier in Australië kennen ze bakskestijd. Peter en Peter willen er natuurlijk iets lekkers bij. We hebben geluk, de bakker waar we koffie drinken staat in het Guinness book of records. Hij maakte de grootste tompouce van de wereld. Hier noemen ze het custard slice. Hij weegt 508 kilo. Peter Crisp krijgt 1/508 deel (denk ik) als gebakje bij de koffie zo ongeveer. We hebben met zijn viertjes moeite om het op te krijgen. Na de koffie gaan we naar de pier van Flinders. Het zonnetje kleurt ons inmiddels mooi op. We bezoeken de stranden en pieren van Mornington Peninsula National Park. Cape Schanck, met zijn woeste kustlijn, rotsen zelfs een rots in de vorm van een preekstoel. Daar kunnen helemaal over de rotsen naar de Pebble beach, met grote keien, terwijl er toch veelal zandstranden zijn. Ondertussen komt er nog een lekker lunch uit de koelbox, met een lekker pilsje voor de beide Peters. Ook daar heb ik vanmorgen niks van gemerkt en niks aan hoeven te doen. Chauffeur Mark en ik blijven nuchter natuurlijk.
Bij Port Sea zien we de ingang van de baai, waar de boten richting de haven Melbourne gaan. Hier kwamen zovele (ook Nederlandse) immigranten aan. Het water heeft alle kleuren blauw en groen die de zee in Nederland nooit heeft en het water is heel helder. Veel leerling duikers hier, hele groepen gaan de zee in. Toen naar de oceaanstranden, dus de buitenkant van de baai met wild water en woeste rotsstranden. Een mooie strandwandeling gemaakt tot London Bridge, een rots die is uitgesleten door de miljoenen jaren en die nu een doorkijk heeft richting de zee (zie foto).

We reden langs de kustroute van Port Philips Bay, langs vele mooie badplaatsen tot aan Arthur Seats , een berg van ruim 300 meter aan de kust. Dus weer een mooi uitzicht punt. Een dag voor ons als liefhebber van kustlijnen. Terug over de free road, een snelweg die goed opschiet. Na een afsluiting met Fish en Chips, dat hoort hier bij een dagje aan zee, kunnen we vanavond nog lang buiten zitten, dat voel je zo. Het is 9 uur in de avond en nog 30 graden. Buiten dus even reisverslagje bijwerken etc.

Groetjes van ons allen.