Sidney, here we are!!

Sidney, here we are!!
Na een aantal dagen van radiostilte weer tijd voor een gezellig reisverslag.


Zondag 2 maart: om 9 uur in de ochtend zet Peter Crisp ons af op het vliegveld van Melbourne, om 10 uur vliegen we richting Sidney. Zo’n binnenlandse vlucht stelt helemaal niets voor. Amper controle voor het instappen. Zoals al gezegd, met de bus naar Breda zou voor mij meer voorbereidingen treffen.

Natuurlijk geeft ons vertrek een dubbel gevoel. Voor Mark vandaag een zeer zware operatie op het programma, voor Peter Crisp, zijn partner dus erg spannend.

Maar voor ons komt toch het vakantiegevoel weer een beetje terug. Na ruim 2 weken zeer hard werken om zoveel mogelijk te absorberen van de sfeer in Australië, met al zijn facetten, gaan we nu samen nog een kleine week een grote stad-vakantie houden. Een vakantiesoort waar we de laatste jaren zo van zijn gaan houden. Slenteren door Barcelona, toerist uithangen in Rome, een paar dagen Lissabon, Rome, Budapest, Parijs, Amsterdam. Zelfs al eens samen door het park van New York geklefferd. En nu dus Sidney.

Bij aankomst blijkt ons hotel “Trafelodge” een zeer groot hotel te zijn, zeg maar een flat waar mensen af en aan komen met reistassen en koffers. We zitten op de 18e verdieping in een prima kamer met een goed bed en een tweepersoonbankje, een tafel met 2 stoelen en een goede kitchenette inclusief magnetron.

De afstand van 1000 kilometer geeft ook gevoelsmatig goed afstand tot Mark en de vakantiemodus kan weer aan. We wandelen die middag en avond heerlijk door de stad. We gaan in St Mary’s Cathedral een kaars aansteken. De eucharistie van 18.00 uur begint juist, ik had wel willen blijven zitten, maar daar maak ik Peter niet blij mee.

We lopen tot aan de baai bij het beroemde operahuis. Er is een voorstelling en er ligt een groot cruisesschip aangemeerd, de juiste combinatie voor veel mooie mensen in chique avondkleding. Vanuit Sidney Harbour lopen we door o.a. het Hyde park in het donker terug naar ons hotel. Machtig mooi.

Maandag 3 maart: we hebben heerlijk geslapen en een berichtje ontvangen dat Mark de 6 uur durende operatie goed heeft doorstaan, hij is nog niet bij kennis, maar de dokters zijn tevreden. We gaan vandaag alle highlights van Sidney pakken door met de ’hop off hop on bus’ mee te gaan. We zien natuurlijk de bekende Sidney Harbour brug (waar men over de boog kan lopen, zie foto brrr), het operahuis, Chinatown. St Elisabeth Street met het prachtige 19e eeuws winkelcentrum, St Georgestreet en de vele parken en de botanische tuin in vogelvlucht.

In de middag nemen we een andere lijn, de Bondi, die ons adembenemend uitzicht geeft over de vele havens en baaien. Zaten we vanmorgen te verbranden boven op de bus, nu valt er een miezerig regentje. Eind van de middag gaan we terug naar onze kamer, en maken een verlanglijstje welke bezienswaardigheden we de komende dagen uitgebreider gaan bekijken.

Rond 19 uur lopen we terug richting de haven, steeds een wandeling van 45 minuten, en vinden een prachtig restaurant met uitzicht op Sidney Opera House. We eten op een terras in de vorm van een oude driemaster een heerlijke maaltijd. Niet een restaurant waar je iedere avond je maag vult, want dan zijn de Australische dollars wel heel gauw verdwenen uit de reis portemonnee, maar voor een keertje is het wel erg leuk.

We besluiten om morgenvroeg aan te sluiten bij een drie uur durende wandeling door The Rocks, het oude havengebied dat in vroeger tijd veel gespuis en prostitutie herbergde maar in de jaren tachtig geheel is opgeknapt. Een gratis gids vertrekt iedere ochtend en wie wil kan aansluiten. Ook weer zin in…


Dinsdag 4 maart: Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt gaan we rond 9.15 uur richting First Fleet Park. Een organisatie “Free Tours Sydney” verzorgt dagelijks gratis rondleidingen door de stad en met name door de wijk ‘The Rocks’ , Lily verwelkomt ons en nog een 15 personen die aansluiten. Zij vertelt enthousiast over de vroegere jaren van havenwijk, met zeer veel criminaliteit, drank, prostitutie en alles wat hoort bij een ouderwets havengebied. Zij vertelt ook nog even tussen neus en lippen door dat niet Thomas Cook Australië heeft ontdekt, maar dat het stukje waar we staan door Dutch people als eerste is aangedaan. Trots meldden wij onze Nederlandse Nationaliteit.


We lopen 3 uur in gestaag tempo door de stad en Lily laat ons hoekjes zien waar we anders echt nooit waren gekomen. Geweldig wat we allemaal voor informatie krijgen. Ze laat ons bijvoorbeeld een stukje bestrating zien van hout in plaats van stenen, leuk nieuwigheidje voor Peter. Het enig nadeel in de winter was dat de arme mensen de straat er uit braken om in kachel de gooien en zodoende warmte te krijgen.
Na drie uur zonder stop eindigt de trip in Queen Victoria Building. Een werkelijk prachtig oud duur winkelcentrum met 2 grote hangende klokken over de verdiepingen, eentje van Sidney en een van Portsmouth, England (zie foto)

Je mag voor de trip betalen wat het je waard was. Je kunt wel zeggen dat ze met 2 van deze wandeltochten per dag een goed inkomen binnenkrijgt, als je ziet wat iedereen geeft.

Het is intussen 13.30 uur en we zoeken een lekker broodje op en een mooie plek in Hyde park met overal geweldig uitzicht op fonteinen. De warmte hangt over de stad en sluipt langzaam onze benen in. Maar na een half uurtje rust besluiten we samen China Town te gaan verkennen. Je waant je werkelijk in China, een heel ander soort winkels en na een uur wandelen bereiken we de Chinese Garden. Een oase in het drukke Darling Harbour.
We hebben geluk, precies wanneer we binnenkomen gaat een lief chinees dametje een rondleiding verzorgen. We sluiten bij de andere 5 mensen aan. Een prachtige tuin vol natuur en cultuur. Mooie landschappen, watervallen, sculpturen en ze geeft goede uitleg van de Yin en Yan en geeft een demonstratie Tai Chi.


Na afloop drinken we een traditioneel potje thee, 7 kleine kopjes gaan er per potje uit, dus met onze inwendige YinYan zit het weer goed. Peter wil er natuurlijk wel een lekker ongezond zoet westers appeltaartje bij, maar vooruit de groene thee drinkt hij volledig op, heerlijk zittend op een terras midden in de Chinese tuin.

Bij het verlaten van de tuin zoeken we de weg richting ons hotel. De pot met thee is bij Peter rechtstreeks naar zijn rechterknie gezakt. Of zou het 5 uur wandelen niet helemaal het juiste zijn. Al bij al een zeer mooie dag, zoveel kennis tot ons genomen, dat de harde schijf even moet defragmenteren. Wat wordt er opgeslagen en wat verdwijnt in de digitale prullenbak?

Langzaam beginnen we voor het eerst te denken aan het thuisfront. Peter mist ‘onze mannen’ (dat zijn zowel onze zoons als dochters hoor).

Ik neem me voor thuis meer tijd voor mezelf te nemen. Minder bezig zijn met het werk en andere verplichtingen, maar natuurlijk gaat dat niet lukken en dat geeft ook niets. Maar zo’n reis aan de andere kant van de wereld geeft stof tot nadenken.

We stonden er heus al wel vaak bij stil, maar wat is het bijzonder om straks thuis te komen bij 4 geweldige kids die ook allemaal nog eens een leuke partner hebben uitgezocht. En wat zullen de opa’s en oma’s blij zijn ons weer te verwelkomen.

Peter en ik zijn gezegende mensen…
Op naar nog drie dagen genieten van onze vrijheid….