Manly Beach en The Rocks

Manly Beach en The Rocks

Woensdag 5 maart:
Een zonnige warme dag ligt voor ons, we maken vandaag de overtocht naar Manly Beach om er een lekkere stranddag van te maken. We lopen richting de baai om daar de Ferry naar Manly op te zoeken. Het is een soort minizilvermeeuw, die naar allerlei bestemmingen aan de baai vaart en juist buiten de baai naar de stranden van de Tasmaanse zee.

Omdat het zo mooi ochtendlicht is maakt Peter eerst nog wat foto’s bij het operahuis en de brug. We stappen op de boot, het is net als een treinstation en we varen ruim een halfuur. Prachtig uitzicht op Sidney vanaf het water. De kapitein laat de hoorn heel lang loeien. We vinden het wat vreemd en wanneer hij stopt krijgen we meteen uitleg: “sorry passagiers, er was iets mis, we kregen hem niet meer uit.” Hebben wij weer…

We varen langs een gevangenis die ze in vroeger tijd midden in baai hebben gemaakt. In de 18e eeuw waren er hier geen gevangenissen, het verbannen zijn naar Australië was al een straf op zich. Mensen moesten de eerste 8 uren van de dag voor de regering werken en mochten in de late middag proberen wat geld voor zichzelf te verdienen. Toen de eeuw daarna er toch wel criminaliteit ontstond moesten de veroordeelden zich in de avond melden en werden ze naar de gevangenis gebracht (gevaren) – bewaking was niet nodig, je kwam er niet weg. Later kwam er ook zondag-opsluiting bij. Kom daar nu maar eens om, deze manier van detentie…

Manly blijkt bij aankomst een prachtige badplaats te zijn, met een keurig spierwit strand aan een azuurblauwe zee. De strandwacht meldt zeer gevaarlijke stromingen en hoge golven, met harde wind. Extremely dangerous!! Tussen twee vlaggen in kun je onder toezicht zwemmen. De rest is op eigen risico. Veel mensen houden zich aan het advies. Alleen vele surfers gaan de woelige zee op. Ik ben mijn KOBO reader vergeten maar we vermaken ons uren met mensjes kijken.

Ietwat vlekkerig verbrand – ik had de zonnebrand niet goed uitgewreven – verlaten we rond 17.00 uur het strand. Er komen zeer donkere wolken over de bergen en het rommelt in de verte. Oh jeeh en wij moeten nog met de boot terug. Wanneer we de gezellige hoofdstraat inlopen vallen er wat grote druppels en het weerlicht, maar daar blijft het bij, de temperatuur blijft ruim boven de 25 graden.
We zoeken langs het strand een gezellig restaurant op en met de zandkorrels nog in onze shirts en in onze knieholtes eten we een heerlijke Surf en Turf. Lekker gegrilde beef met reuze garnalen.

Het is al helemaal donker wanneer we de pont opzoeken. Prachtig om in het donker te varen langs de kustlijn en de baai in. Sidney in al zijn glorie bij nachtlicht te zien. Ook de natuur licht Sidney extra aan. Veel weerlichten hangen boven de stad, wij hebben er gelukkig aan boord weinig last van. Het Journaal (en onze lieve Gijster-buuf Patricia Rullens) vertellen ons de andere dag dat er een terrible thunderstorm is geweest, met zelfs een soort tsunami in de lucht, zoals een youtube filmpje laat zien.

Gelukkig aan ons voorbij gegaan.

Die avond lopen we weer terug door het Hyde Park en zien daar in het donker Possums lopen. We zagen ze ook al in Melbourne, een knaagdier dat lijkt op een poes maar dan met grote platte poten die in de bomen klimt. Verder lopen er grote muizen (of kleine ratten, dat weten we niet) over de paden. En boven ons in de boom hangen twee Flying Fox. Een vliegende vos dus, een vleermuis maar dan 3 maatjes groter. Zou iets voor mijn moeder zijn, die heeft haar hele leven al een fobie voor vleermuizen, en dan in Nederland zelfs voor kleintjes, die je dan eigenlijk ook nog niet vaak ziet. (Sorry Ma, moest er even in).

Nadat we het heerlijk douchewater al het zand hebben laten wegspoelen, is het goed rusten in ons Australisch bed.

Donderdag 6 maart:
Onze laatste volle dag in Sidney is aangebroken. We beginnen vandaag met een wandeling richting St Mary Cathedral, daar waren we zondag even om een kaars aan te steken, maar toen was er een dienst en konden we de ‘uit een zeer goede portemonnee gebouwde’ kerk niet bekijken.

We vervolgen onze wandeling richting de botanische tuin. Prachtige planten en oude bomen. Geheel tegen de regels in heb ik er daar eentje op zijn kant geduwd. (zie foto).

In de tuin en in de parken is het hier tussen 12.00 uur en 14.00 uur zeer druk met sporters, heel veel hardlopers en bootcampers. Maar er worden zelfs competities gehouden tussen de kantoren en bedrijven hier. Vandaag een eindje staan kijken bij Australian Oztag. 6 tegen 6, dames en heren gemengd, met een echte scheidsrechter en teller en langs de kant een tentje voor een drankje. Ze dragen ook kleding met de bedrijfsnaam er op. Ik hoop wel dat al die kantoren genoeg douches hebben, anders zijn de middagen daar minder welriekend.

Na de tuin gaan we naar de stoel van Mrs. Macquaries, een prachtig hoge uitkijkpost. Peter wil me op een rots fotograferen in het water. Eigenlijk net eentje verder dan dat ik durf. Hij zegt: “Wacht even tot een grote golf weg is, dan kun je er best opspringen”. Ik houd het dus bij die steenblok er voor. Peet zal wel even laten zien hoe het moet, en ik zal dus de foto maken van hem. Hij neemt een aanloop, wacht op een flinke golf, en…je raadt het al, hij springt precies wanneer het water op zijn hoogst is. Tot zijn knieën in het water, die loopt dus de rest van de dag met natte schoenen en sokken. Eerlijk is eerlijk, de foto is leuk geworden.

We gaan richting The Rocks, de wijk waar we met een gids door heen zijn gelopen, en die ons heeft gecharmeerd. We bezoeken eerst het museum of contemporary Art en vervolgens The Rocks Discovery Museum. Het laatste is vooral erg leuk, met filmpjes uit het verleden van de wijk, de aanleg van de brug en een speciale film van 13 minuten over de aanleg van de wegen in de wijk. Het bestraten met houten blokken komt uitgebreid ter sprake. Om een einde te maken aan de stoffige danwel modderige wegen en omdat stenen te duur waren, was het een goed alternatief. Het was goed voor de geluidsoverlast van de paardenhoeven op steen. Een nadeel was dat het werd gestolen bij koud weer en de urine van de paarden trok in het hout en dat gaf stank en ziektes. Dit werd later opgelost door de houten blokken in teer te dopen. (wat een verschrikkelijk werk).

Om onze luie dag van gisteren op het strand nog even calvinistisch aan te pakken, besluiten we de brug over te steken. Eerst een hele klim, maar een prachtige plek voor mooie foto’s. De voeten branden in de schoenen en wanneer we richting 19.00 uur richting hotel lopen moet ik ze bij ieder stoplicht even uit doen.

Nu dus het laatste verslag op papier zetten, even douchen en verkleden en ons laatste avondmaal in de stad gaan nuttigen. Morgen gaan we richting Schiphol, waar we zaterdag in de middag aankomen. Eigenlijk wil ik nog lang niet stoppen met dit leventje, ik stel voor even lekker bijkletsen en knuffelen met het thuisfront en dan maar weer samen terug voor een maandje…

Ach ja een mens mag blijven dromen, toch?

Erg leuk, dat je ons gevolgd hebt via deze blog. Groetjes en tot gauw.